Një kohë të gjatë te myslimanët ekziston traditë që fëmiut të porsalindur t'i vejnë në gojë një copëz hurmaje të përtypur mirë. Myslimanët këtë e bëjnë në bazë të praktikës së Pejgamberit s.a.v.s. i cili sipas Kur'anit është dërguar si mëshirë për mbarë njerëzimin.

"Dhe Ai ju dha gjithatë që e kërkuat (që kërkoi nevoja juaj) dhe, edhe në qoftë se përpiqeni t'i numëroni të mirat e All-Allahut, nuk do të mund të arrini t'i përkufizoni (në numër). Vërtet, njeriu është i padrejtë dhe shumë përbuzës". (Kur'an, 14:34)

Në çdo hap dhe në çdo punë. njeriu nuk duhet të gjunjëzohet para sfidave të kohës. Jeta paraqet artin e krijuesit, reflektimin e asaj fuqie që ekziston dhe ne jemi të pafuqishëm e nuk e kemi atë mundësi të shikojmë Atë me sytë e kësaj bote. jetën e njeriut mund ta krahasojmë me udhëtarin që ka një udhëtim. që fillon me një pikë të caktuar e mbaron me një cak.

Çifutët besojnë, sipas Dhiatës së Vjetër, se Zoti u ka premtuar atyre Palestinën dhe se i ka zgjedhur dhe i ka lartësuar duke i favorizuar mbi të gjithë popujt e botës si "populli i zgjedhur" i Tij. Populli izraelit është populli të cilit i është dërguar numri më i madh i profetëve. Në Kur'anin fisnik ceket se Allahu i pat dhënë popullit izraelit (të parëve të tyre) mirësi të mëdha dhe i pat dalluar prej njerëzve të tjerë të asaj kohe:

Qëndrueshmëri do të thotë pandryshueshmëri, vendosmëri, të qenët i fortë në vendim, palëvizshmëri, palëkundshmëri, të qenët i patundshëm, këmbëngulësi, të qenët i fiksuar fort, vazhdimësi, të qenët jo ngurrues etj. Ndërkaq, antonimet e saj janë: teka, frikamania, indiferenca, joserioziteti, luhatja, lëkundja etj. E qëndrueshmëria, pra, me një fjalë, është akt apo gjendje e të qenët i qëndrueshëm.

Fjala besim më së miri mund të shpjegohet duke marrë për bazë rrënjën e fjalës në fjalë. Rrënja e fjalës besim është "besoj". Fjlala besoj që në gjuhën tonë shqipe, nga këndvështrimi gramatikor njihet si folje do të thotë: "E marr diçka për të vërtetë, pranoj që është ashtu … , i zë besë"[1]

Vetëvrasja është një dukuri sociopatologjike dhe devijante mjaft e përhapur në botën bashkëkohore dhe si e tillë paraqet një gjendje të sëmurë në shoqëri. Për dukururinë e vetëvrasjes është shkruar shumë, ka edhe studime dhe punime që nga kohët më të hershme.