Në Kuranin famëlartë, Allahu i Gjithmëshirshëm mëson Pejgamberin e Tij, s.a.v.s., se si duhet të jetë i mëshirshëm edhe ndaj idhujtarëve. Allahu i thotë: "E nëse ndokush prej idhujtarëve të kërkon strehim, ti strehoje në mënyrë që t’i dëgjojë fjalët e Allahut (Kur’anin), e mandej përcille deri në vendin e tij të sigurtë….  

"Zoti ynë, ne i kemi bërë padrejtësi vetes sonë, nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, atëherë do të jemi prej të humburve". (El-A'raf: 23) "O Zot, unë kërkoj strehim te Ti që të kërkoj prej Teje atë për çka nuk kam njohuri, e në qoftë se nuk më fal mua dhe nuk më mëshiron, do të jem prej të humburve". (Hud: 47) 

Shpeshtoje përmendjen e Allahun (dhikrin duke thënë Subhanallah, Elhamdulilah, Allahu Ekber, La ilahe il-lall-llah etj.) vazhdimisht, në vete dhe me zë dhe ruaju nga pavëmendja, duke harruar që ta përmendësh Allahun! 

"A u kanë zili atyre njerëzve për atë që Allahu u dha nga mirësitë e Tij?...!” (Kur'an, 4: 54).
Lakmia paraqet ndjenjë keqardhjeje, moskënaqësie a xhelozie, që është e ngjallur nga të shikuarit e epërsisë së një njeriu, nga sukseset e tij, nga posedimet e tij a nga përfitimet e tij të ndryshme.

A ke menduar ndonjëherë sa e don Allahun dhe sa shpreson në Të? Allahu plotëson të gjitha nevojat e të gjitha krijesave që Ai krijoi. Duke iu falenderuar mëshirës së Tij të pakufishme, jetojmë në këtë botë në paqë dhe shijojmë të mirat e panumërta.

O Allah! Ti je Zoti im. Nuk meriton të adhurohet askush përveç Teje. Ti më krijove dhe unë jam robi Yt. I përmbahem betimit dhe premtimit që të kam dhënë, sa të kem mundësi. Tek Ty mbështetem nga të këqijat që kam bërë. E pranoj mirësinë Tënde ndaj meje dhe e pranoj mëkatin tim. Prandaj, më fal! Sepse Ti je Ai q fal mëkatet.

E dime se njeriu kur te linde prej ati çasti linde ideja qe te kete nje jetë te lumtur dhe pa brenga. Por kjo na shpike drej nje mendi se si foshnja e porsa lindur fillon te mendoj per jeten e tij .
Kjo ndahet ne pesë periudha qe do ti cekim :

Të jesh njeri i mirë dhe t’u bësh mirë të tjerëve, nuk kufizohet vetëm në ndihmën materiale ndaj tyre, por ka një kuptim më të gjerë. E mirë është dhe të ndihmosh dikë të dalë nga halli që i ka rënë, e mirë është dhe të pajtosh dy veta që nuk flasin, e mirë është dhe t’i japësh kurajë dikujt që ka humbur shpresat, e mirë është dhe kur ia largon dikujt brengat.

‘’Kur vije Ramazani hapen dyert e Parajsës, mbyllen dyert e ferrit dhe prangosen djajtë ’’ Ramazani muaji i shumë pritur, por në vendin tim sikur nuk frymonte si till. Tani ato vargjet se zemra bëhet guri çenkan më se të vërteta .

Qëllimi i çdo njeriu në këtë botë është të jetojë i lumtur. Secili prej nesh kur vepron diçka, ka si qëllim që të arrijë lumturinë. Edhe kur u bën mirë njerëzve të tjerë, e bën pasi tek gëzohen ata, ndjen gëzim dhe ai. Paratë në vetvete nuk të bëjnë të lumtur, por të mirat materiale që sjellin paratë na bëjnë të mendojmë që aty mund të gjejmë lumturinë.

"dhe, për durimin e tyre, Ai do t’i shpërblejë me Xhenet dhe petka të mëndafshta. Të mbështetur në divane, ata nuk do të kenë as vapë dhe as të ftohtë." (Insan, 12-13)

"Peshimi (i veprave), atë ditë do të jetë i drejtë. Ata që u rëndon peshorja me vepra të mira, do të jenë të shpëtuar; kurse ata që e kanë të lehtë peshoren me vepra të mira, do të humbin veten e tyre." (Araf, 8-9)