“Dhe kur besimtarët i panë aleatët, thanë: “Kjo është ajo që na pat premtuar All-llahu dhe Pejgamberi i Tij; All-llahu dhe i Dërguari i Tij e kanë folur të vërtetën dhe kjo atyre vetëm ua ka forcuar besimin dhe bind-shmërinë.” (el-Ahzab, 22):

“Atyre që thonë: “Zoti ynë është All-llahu, e pastaj qëndrojnë në këtë, u vijnë engjëjt: “Mos u frikësoni dhe mos u pikëlloni, por gëzojuni Xhenetit që ju është prem­tuar.” Ne jemi miqtë tuaj në jetën e kësaj bote dhe në bo­tën tjetër. Atje do të keni tërë ato që dëshirojnë shpir­trat tuaj dhe çdo send që të kërkoni. Si shpërblim nga ai që fal dhe është Mëshirëplotë.”

ll-llahu i Madhërishëm thotë:
“Ata, të cilët bëjnë luftë për ne, Ne do t’i drejtojmë me siguri rrugëve tona: Ndërkaq All-llahu është me të vërtetë në anën e mirëbërësve.”
(el-Ankebut, 69)
“Por përmende emrin e Zotit tënd dhe Atij përkushtoju plotësisht!”
(el-Muzemmil,

All-llahu i Lartësuar ka thënë:
"Djali i Ademit më mohoi dhe nuk kishte të drejtë ta bëjë këtë gjë. Dhe ai më mallkoi duke mos pasur të drejtë ta bëjë këtë gjë.
Më mohoi kur tha: All-llahu nuk do të më krijojë ashtu siç më krijoi herën e parë (dmth nuk do të më ringjallë pas vdekjes), ndërsa krijimi fillestar i tij nuk është më i lehtë se ringjallja e tij.

Barazimi i Kur'anit me Sunnetin e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në të argumentuar Sunneti është një pjesë e dytë e shpalljes hyjnore, që u zbrit tek Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]. Pjesa tjetër është Kur'ani Fisnik, ai është fjalë e All-llahut, Zotit të gjithë botëve, i zbritur e nuk është i krijuar.

I Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Unë dhe kujdestari (i mirë) i jetimit do të jemi së bashku në xhenet kështu”, duke bërë me shenjë me gishtin tregues dhe atë të mesëm dhe duke i ndarë pak." (Transmeton Buhariu)

Nuk ka dyshim se selami është sunet i hershëm që nga koha e Ademit (alejhi selam) e do të vazhdojë deri në Ditën e Gjykimit. Gjithashtu ai është përshëndetje e banorëve të xhenetit. Allahu i Lartësuar thotë: “… E përshëndetja e tyre është: Selam!” Junus, 10.

Ebu Seid Huderiu dhe Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur me ta!) transmetojnë se e kanë dëgjuar Resulullahun (salallahu alejhi ue selem) të ketë thënë: “Nuk goditet besimtari me ndonjë vuajtje, shqetësim, sëmundje dhe pikëllim, derisa edhe nëse ndonjë brengë e brengosë e që Allahu me të mos t’ia shlyejë me të mëkatet”. Shënon Muslimi.

Njëherë Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur me të!) ishte duke kaluar në tregun e Medines. Ai u ndal aty dhe thirrri: “O tregtarë, çfarë ju bëri juve të paaftë?”. Ata pyetën: “Pse, o Ebu Hurejre?” Ebu Hurejre u tha: “Atje, trashëgimia e Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) është duke u ndarë, kurse ju qëndroni këtu! Pse nuk shkoni dhe nuk e merrni pjesën tuaj nga ajo trashëgimi?” Ata thanë: “Ku ashtu?”

Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur me të!) thotë: “Me një rast, derisa Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) ishte  në treg, kaloi afër një togu (grumbulli) të ushqimit (që ishte për shitje), kur e futi dorën në të, atij iu njomën gishtat (nga lagështira). Ai tha: ‘O pronar i ushqimit, çfarë është kjo?’ Pronari tha: ‘O i Dërguar i Allahut, e ka zënë shiu (ushqimin)’ Ai i thotë: ‘Po t’i kishe vënë (të njomat) mbi ushqim që ta shohin njerëzit.’ Pastaj tha: “Nuk është prej neve ai që na tradhton.” Shënon Muslimi dhe Tirmidhiu.

Transmetohet nga Ebu Hurejre se Resulullahu (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Derisa një njeri ishte dukë udhëtuar e goditi etja shumë dhe e gjeti një bunar aty (në rrugë ). Zbriti poshtë në të dhe piu, pastaj doli. Kur doli e takoi një qen që lëpihej sikur donte ta hante dheun nga etja. Ai tha: ‘Ky qen paska etje ashtu sikurse kam pasur unë.’