Rrëmbimi i Arabis

Terrori mbi Muslimanët!
PSE O MUSLIMAN HESHTNI NË KËTO VEPRA TË KËQIA

Në qytetin Xheda në detin e kuq atmosfera është sikurse në plazhën e
Azhurit: sheikat e pasur që ngasin Rolls Rocye dhe Ferrari, mbajnë
Rolexe dhe Ray Ban syze, ndërsa gratë ne bikine vrapojn nëpër
plazhen me zall. Këtë tretman e fitoni nëse jeni qafir, murrted
(felëshues) ose fasik, ndërsa për muxhahidinët (të dashurit e
Allahut) është krejtësisht tjetër histori.
Pason rrëfimi që na ka treguar një i ri, një besimtar i kthyer nga
Xhihadi i Afganistanit,i cili ka qenë i burgosur në burgun e Ar-
Ruwai në Xhede dhe të cilin e ka shpëtuar Allahu.s.w.t.

Jamë kthyer mbrapa në Mbretëri (te Arabis së RRëmbyer) duke kërkuar
siguri dhe qetësi. Kamë kërkuar mjekim për këmbën e amputuar të
cilën e kamë humbur në Xhihadin e Afganistanit me rusët.U
përqëndrova në Xhede. Kamë jetuar afër spitalit në një banes të
vogël duke u kujdesur për shërimin e këmbëve të mia dhe plagëve të
mia.

Pas bombardimit në Riad, më zgjoi trokitja e fuqishme në derën
time.U mbështeta në shkopinjët e mi duke vrapuar që ta hapi derën
por arrita që ti shoh dyert e thyera. Duke trokitur hynë në tërë
banesën time. Mendova se janë hajdutët. Iu bërtita atyre : "Kush
jeni ju? Qka doni nga unë? Kishin qenë njëmbëdhjet, anëtar të
Mabahetha (POLICIA SEKRETE E SAUDIS). Me gjuajtën në dysheme, e
kontrolluan banesën time dhe të tërën e kthyen mbrapsht por para
kësaj mi vunë lidhset e duarëve të cilat i mbajta rreth dy ore.Tërë
kohën vetëm kërkonin, nuk lanë asgjë apo askund pa kërkuar, duke i
përfshir edhe gypat në banjo. Atëherë morrën atë qka dëshiruan nga
librat dhe kasetat dhe më morrën edhe mua me vete, të lidhur.
Udhëtimi ka zgjatur tetë muaj të mbushur me vuajtje dhe mjerim.
Asnjëherë nuk kamë mundur të paramendoj se dikush mundet të shpik
asi tretmani të poshtërsimit në tokën e Vendeve të Shenjëta.
Automobili u ndal para ndërtesës së madhe. E dita që ky ishte ar-
Ruwais. Burgu ishte qendër e Policis Sekrete të Xhedës.

Mbrenda ndërtesës më priti roja a burgut i cili e bëri
kontrollën "check-in" procedur e ndërrimit të rrobave deri te marrja
e sendeve të mia private në ruajtje. Më dërguan në një qeli të vogël
jo më e madhe se 1.5 metra gjatësi dhe gjerësi. Aty kamë qëndruar
tre muaj. Nuk kamë qëndruar gjatë nga ardhja aty kur më dërguan në
zyren numër 1. Atje e takova pyetësin,"abu Naxhef", të cilit më parë
ia kishin ngritur detyrën në ministër. Ai kishte përparuar.Unë besoj
në paluhatshmërin e tij për ti poshtërsuar robët e Allahut.s.w.t.
dhe metodat e tij kreative dhe të ndieshme për torturimin e tyre. Më
vonë e kamë kuptuar se Abu Naxhef ka qenë pika e parë, një
kontrollues i thjesht por ka qenë i paluhatshëm që këtë kontroll
rutinore ta kryej personalisht. Ai atëherë e dorëzoi rastin më lart
duke kërkuar këshillë dhe drejtësi nga shefi, drejtori i burgut,
Zagzouga.

Kamë qëndruar para tij i lidhur .Dy të caktuar rrinin te ai. Fytyrat
e tyre kishin pamje që tregonin frikë dhe armiqësi. Ai më pyeti: A
je ti njëri prej atyre që e kanë vënë bombën në Rijad. E kamë mohuar
qdo lidhje me eksplodimin. Ajo ishte e vërtet-Nuk kamë ditur asgjë
për eksplodimin përveq asaj që kisha lexuar në media.

Ata filluan egërsisht të më rrahin.Qdo pjes e trupit tim është dasht
të jetë e qëlluar dhe të ndiej dhimbje gjatë procesit të marrjes
në "pyetje". Rrobet e mia ishin të shqyera. E tërë kjo ndërsa duart
e mia ishin të lidhura. Isha gjysmë i zhveshur. Apetiti i tyre për
torturim ishte i hapur. Duke e parë gjendjen në të cilën isha
filluan ti përdorin mjetet dhe kamgjik që nuk i kamë parë kurrë në
jetën time. Me orë duke më munduar që për të më pyetur përsëri
pyetjen e njëjt : "Pse e vëne bombën në Rijad". Nuk kamë mundur
asgjë tjetër të bëj pos që ta mohoj akuzën. Nuk e kamë bërë atë.
Kisha marramendje dhe në fund më ra të fikët nga ajo që më servuan.
Gjdohere kur e humbësha vetëdijen, më hudhnin ujë që të më zgjojn.
Më nuk kamë mundur të qëndroj. Rash në dysheme. Sikur mos të kishin
qenë të lodhur duke më munduar këta shpirta atë ditë kishin
përfunduar me mua. Ata urdhëruan rojet që të më dërgojn në qeli. Dy
roje më dërguan në qeli. Isha sikurse trup i vdekur. Nuk kisha
mundësi të lëvizi.

Ditën tjetër më dërguan prap në pyetje. Më pyetnin të njëjtën pyetje
përsëri dhe përsëri. Gjdoherë që e mohoja, ata më maltretonin. Ata
këtë herë e përmisuan metodën e mundimit. Duart mi kishin lidhur për
mbrapa dhe isha i varur në disa shufra të metalta sikurse
gjarpërinjë të gatshëm për djegëje .Tash mënyrë speciale e skenës
për torturim.Ata më godatnin në qdo pjesë të trupit me shipka dhe
kamxhik .Nganjëhere atë e bënin grup, nganjëhere ndërroheshin. Ata
bënin Xhihad në emër të Sulltanit dhe bënin gara cili më parë do të
ma hjek lëkurën. Nuk kamë mundur ti kundërshtoi asnjë mundimi të
tyre. Isha i varur në ajër. Duart e lidhura.Toka më dridhej. Shpirti
imë sa nuk dual duke i kërkuar ndihmë Krijuesit nga këta Shejtan.
Isha në gjendje më të mirë se të burgosurit tjerë .Disa nuk kishin
as rrobe në trup pas torturimit apo "djegëjes " nga Shejtanët. Ata
ua preknin pjesët private .

E tërë kjo ndërsa ata qeshnin sikur të argëtoheshin rrethë zjarrit.
Ditën tjetër më dërguan në qelin time. Isha në gjendje më të rëndë
se ditëve më parë.Djegëjet dhe argëtimet vazhduan edhe më vonë
derisa "Abu Naxhef" u lodhë. Ai më dërgoi te shefi i tij Zagzouga.
Ai e kishte gjuhën më të keqe, dhe fliste fjal Kufri. Ai e mallkonte
Sheriatin, Fenë dhe pasuesit e saj. Ai i mallkonte Uleman e Hakut.Më
kujtohet se si e trajtonte fenë dhe si ai e përshkruajke Sheriatin
me fjalët prej fjalëve më të këqia.,për të cilat pasha Allahun
ndieja dhimbje më të mëdha se kur më mundonin fizikisht.Ndihesha i
pandihmuar që ta lartësoj Allahun kur Ai e don lartësimin tim. Shefi
më kërcënohej se do të më dhunon.

Pasi që pyetesit e panë se jam rast i pandihmuar, sepse unë nuk
kishe lidhje me eksplodimin në Rijad, filluan të më detyronin që ta
pranoj se jam njëri nga Tekfirxhit, ata jo vetëm që thonë se
udhëheqësit e tanë janë murrtedin por edhe ulemaja dhe e tërë
shoqëria. Ata me detyronin ta pranoj se i kam sulmuar me armë disa
caqe civile.

Më vone kam kuptuar se kur më kanë dërguar në qelin e përbashkët që
të gjithë djemët e rinjë që ishin aty kishin qenë nën akuz, kanë
qenë të detyruar të pranojn që janë Tekfirxhi dhe se kanë bërë
aksione me armë. Kjo ka qenë respekt për banorët e Saudis ndërsa ata
që kanë qenë jo Saud kanë kërkuar ti pranojn njërën nga këto të
dyja: ose të punojn për infomim të shërbimit të vendit të tyre ose
të ndihmojn luftën me armë në vendet e tyre. Secili që ka menduar se
njëra nga këto opcione do ta shpëtoj nga torturimet ka qenë i
mashtruar. Kuptova edhe atë se numri i të burgosurve ka qenë shumë i
madhë. Dukej se secili i ri që tregonte fe ishte në burgun ar-
Ruwaisi .

Kuptova nga disa të rinjë se edhe gratë e tyre ishin të burgosura.
Ato kanë qenë të pyetura nga Shejtanët e egër. Kamë qenë i mbushur
me hidhërim dhe pa fuqi. Këta pyetsa nuk kishin moral apo etik të
sjelljes para marrjes së tyre në pyetje që mos ti sulmojnë gratë e
tyre. Unë vetëm kamë mundur të kërkoj ndihmën dhe mbrojtjen e
Allahut prej tyre. Disa të burgosur më treguan se u janë kërcënuar
se do ti sjellin anëtarët e familjes gra dhe ti dhunojn nëse nuk
pranojnë. Gjithashtu e kamë zbuluar se disa të burgosur janë të
mbledhur në një dhomë, të zhveshur, të gjithë të torturuar derisa
tjerët shikojnë dhe ti poshtërsojnë edhe më shumë, poashtu kamë
kuptuar se Gehena të cilën e kamë parë nuk është asgjë në krahasim
me atë qka tjerët kishin parë.

Ka pasë edhe të tillë të cilët kanë shikuar se si u kanë hjek
thonjët nga duart dhe këmbët. Ka pasë edhe prej tyre që ua ndalojnin
të flejn me ditë. Ende më kujtohet pamja e një të burgosuri të cilin
nuk e kishin lejuar të flej 9 ditë. Ata e kanë zgjuar sa here që
është ulë ose ka provuar të flej. Ai që e mundonte ishte afër tij
për të qenë të sigurt se nuk flenë.

Një njeri e humbi kontrollën dhe filloi histerikisht të qaj nga e
cila ende vuan. Në qelit e përbashkëta kamë parë dhe ndëgjuar atë që
askush nuk do ta kishte besuar. Në kampin e përqëndrimit e kamë parë
një grup Muxhahedinësh: atë që asnjë Arab nuk do të kishte mundur
tia drejtonte gishtin përveq me nder dhe respekt për shkak të
veprave dhe sakrifikimit në rrugën e Allahut.

E kamë parë të njohurin Hassan EL-Srihia (pjesmarrës në
operacionin "Luajt e fesë "në Afganistan) i cili ishte sjellur nga
Pakistani dhe u ishte dorzuar Rexhimit. Ai ka qenë shembull i
mundimeve më të rënda nga shërbëtorët e Sulltanit që ta pranojn
bombardimin në Rijad. Edhe pse nuk kanë pasur dhe nuk kanë gjetur
asnjë dëshmi ai ende mbahej në burg.Askush nuk e përmend nga bota .

E di sepse kamë qenë atje që Profesori Palestinez Muhammed Jusuf
Abbas i cili ka qenë kryesori i sheikut Abdullah Azzam në Maktab el-
Muxhahid, ishte i burgosur.
Abu Abdulaziz "Barbarët" njeriu i cili ka qenë në vijën e parë të
Xhihadit në Bosne, i cili tash i ka gati pesëdhjet vite, i cili ka
sakrifikuar në kryerjen e detyrës për Xhihad në rrugën e
Allahut ,edhe ai gjithashtu ka qenë i burgosur.

E di se kamë qenë aty poashtu se ekzistonte qeli e veqant me
emrin "Qelia e atyre që bëjnë qrregullime" pregaditje speciale për
atë që nuk dëshiron të bashkëpunoj me ata që pyesin. Qeliat kanë
qenë të vendosura mbrapa ndertesës kryesore të ar-Ruweis kompleks në
diellin e nxehtë. Ka qenë një banjo që nuk ka pasur dalje, për këtë
tërë mbeturinat rrishin në një vend duke u mbledhur insekte dhe
erëra të ndryshme. Kështu duket kjo për ata që kanë kaluar nëpër
këtë por si duket për ata që jetojn aty?

Kjo ma kujton problemin tjetër nga i cili vuanim të gjithë .
Gjatësia dhe gjerësia e dhomës në krahasim me të burgosurit ishte e
vogël. Ne rrinim në rend për ta kryer nevojën. Dhe u patëm mësuar që
ta kryejm nevojën njëri para tjetrit në qelin e përbashkët. Këtë e
kamë ndëgjuar nga dëshmitarët ndërsa atë që e kamë parë nga plagët
fizike dhe emocionale ende më mundojnë. Edhe pas transferimit në
qelin e përbashkët nuk kam qenë i kursyer nga torturimet.Gjdonjëri
nga ne ka qenë dy herë në javë i marrur më së paku në" djegëjen e
Shejtanëve". Gjatë secilit torturim pyetsit shpiknin tregime të
reja, akuzime të reja, shitblerjes së armëve e deri te operacionet e
armatosura me "x" apo "y" dhe deri në tekfir.

O vëllezërit e mi musliman mirë hapni sytë dhe veshët dhe të gjitha
shqisat tjera dhe mbylleni gojën para se ti akuzoni vëllezërit (se
janë tekfirxhi, havarixh etj.) të cilët Allahu s.w.t. i ka forcu dhe
të cilët urdhërojn në të mirë e ndalojn nga e keqja me duar.

Edhe pas gjithë këtyre mundimeve dhe torturimeve robët e Sulltanit
janë të caktuar në shkatërrim. Nëpër mes mundimeve dhe sakrifikimit
vie fitorja e Allahut. Askend nuk e kam ndëgjuar se është ankuar
vetëm për një ditë në Xhihad se ka qenë shkaktare e torturimit të
tij nga duart e atyre që si friksohen Allahut. Disa e kanë treguar
shembullin më të mirë të forcës. Hassan el-Srihi ka qenë shembull i
të gjithëve, i cili gjatë torturimeve lexonte Kuran dhe bënte
dhikër.

Ashtu bënte derisa nuk ndaleshin.Më kthehej siguria kur atë e
shihja. Pas të gjithave që i kam parë njerëzit që e kanë pranuar në
TV apo në mediat e shtypit nuk kanë qenë asgjë tjetër përpos të
detyruar ta pranojn dhe që i kanë detyruar të nënshkruajn. Nëse i
shihni këta njerz në aso kushte jo humane, nuk ekziston askush që do
të kishte besuar atë qka qeveria thotë (Saude).

Unë e lus Allahun e lartësuar që me forcën e Tij ta largon fatkeqsin
dhe mjerimin ndaj njerezve të Haramejnit, sepse tash ai është burg
për secilin që don ringjallje të islamizmit apo të ndihmoj në
zbatimin e Sheriatit, ky vend ka qenë strehim për ata që kanë qenë
të shtypur.

http://www.as-sahwah.com/