Pa strehë
Leckave të veshuna që tokën puthisin
Rrjedhin ujët e mbledhun mbi supet e ngrysun
Rrjedh dhe lot i derdhun nga syni molisun
Po lag kambët e vakëta mbi gishtat e t'kurrun
Qi frikën u kan botës , sa miza ariut
E mshefen e mshefen nga erë e veriut
Ah ,sa e ligë ish nata përmbi trotuare
Sa e qetë , e ftohtë porsi zemër e prishun
Pa dritë e pa hanë edhe pa kafshatë
I vetëm , i lanë , mbeta si i ngratë
I vetëm , i lanë , mbeta si i mjerë
Ish dimën i ftohtë e nuk ish pranverë
Ish nji jetë e egër , ku vetmia të mbytë
Varfëni gjithkah , dej ku shohin sytë...
Argjend XHELILI
| 
