Pa ndërgjegje
E tërheq zvarrë atë pak ndërgjegje Të plagosur me tremijë fishek mëkatesh Me fuqinë e fundit fort më shtrëngon Po si duket duhet ti them lamtumirë
Si da ja bëj pa të, si ta frenoj egërsinë brenda meje? Do më vras koha në ballafaqimin e parë me të Vitet fshijnë gjurmët e fundit që lash mbi dhe Ndërgjegja ime e plagosur eja, kam nevojë për ty...
Argjend XHELILI
|