Më kujtohesh
Në vrapin tërbues
të rinisë së gjallë
Ku gufojnë zemërat edhe syt në ballë
Ku qan' edhe qeshin edhe shum fjalë thonë
Të gjithë të urrenë dhe të gjithë të donë
Kohëra të vjetëra nga vitet që vdesin
Vdesin e varrosen veq kujtime mbesin
Në fotografi dhe në zemëra pa jetë
Ashtu rrahin kot , të vetme kan mbetë
Na bashkoi koha dhe koha na ndau
Në skajet e botës ndaras na përlau
Si zogj të trishtuar që nuk kan fole
Që harruan vendin , tokën ku kan le
Oj tokë e dashur , oj vendëlindja ime
Më je më e shtrenjtë se njëmijë agime
Lus Të Madhin Zot të më vdes në ty
T'mos ma marri shpirtin pa të pa me sy...
Argjend Xhelili
| 
