O yj' , hanë e diell që më ndrini

Sytë edhe fytyrën edhe gjithqka shihni

Porse shpirti im , i errët ka mbetun

I vetëm , i lanun , është duke u tretun

E gjithë dritë e botës nuk mund ta ndritoj

As yjë , diell e hanë që po i shikoj

Veqse fjalë e Zotit me gjith të vërteta

E ndrinë , e pastron , për sa të jetë jeta

Dhe muzgjeve të vona kur dielli nuk shihet

Në gjithë k'të errësinë , shpirti im mirë njihet

Plot faje të liga që ja kam palosun

Dritë e bardhë e Zotit ka për ti sh'farosun

Duaja e gjatë lotin nuk e fshehë

Që buron nga faji dhe fajin e njeh

Duert edhe kambët më janë lag me lot

Nga lutja e gjatë te i Madhi Zot

Nëpër shtatë kat qiejsh ajo fluturon

Me krah të sinqertë askund nuk ndalon

Zoti e pranoftë me gjithë Fisnikërinë