Lotët e iftarit
O yj' , hanë e diell që më ndrini
Sytë edhe fytyrën edhe gjithqka shihni
Porse shpirti im , i errët ka mbetun
I vetëm , i lanun , është duke u tretun
E gjithë dritë e botës nuk mund ta ndritoj
As yjë , diell e hanë që po i shikoj
Veqse fjalë e Zotit me gjith të vërteta
E ndrinë , e pastron , për sa të jetë jeta
Dhe muzgjeve të vona kur dielli nuk shihet
Në gjithë k'të errësinë , shpirti im mirë njihet
Plot faje të liga që ja kam palosun
Dritë e bardhë e Zotit ka për ti sh'farosun
Duaja e gjatë lotin nuk e fshehë
Që buron nga faji dhe fajin e njeh
Duert edhe kambët më janë lag me lot
Nga lutja e gjatë te i Madhi Zot
Nëpër shtatë kat qiejsh ajo fluturon
Me krah të sinqertë askund nuk ndalon
Zoti e pranoftë me gjithë Fisnikërinë
Dhe më mëshiroft me gjithë Mirësinë...
Argjend XHELILI
| 
