Dy fjalë t'i thonja unë desha

Pa shkas e arsye veq t'i thonja

Se në shpirtë po më varronin

Dhe ndërgjegjen ma rëndonin

Mali heshte e shpirti qante

Për dy fjalët e pathëna

Që mi lidhte krenaria

Të mos i them dy fjal't e mia

Porse Zoti është i madh

Edhe gjoksin ma zgjeroi

Edhe mendjen ma ndritoi

Ato fjalë unë ti shqiptoj

Ato fjalët e dëshmisë

Për të qenit e Perëndisë

është Një Zot dhe tjetër s'ka

Sa të rrojmë e vdesim na

Edhe sonte në këtë sofër

Rri e kujtoj këto dy fjalë

Jetën që ma hijeshuan

Menjëherë si u shqiptuan

Menjëherë dritën e pashë

Tek po zbriste në shpirtin tim

Dalëngadalë me bardhësi

Ma ka mbytun q'do ligësi...