Pa dyshim se prej cilësive negative të cilat e dëmtojnë individin, shoqërinë, familjen apo edhe një popull në përgjithësi, ekzistojnë një sërë sëmundje apo vepra të rrezikshme. Nga këto mundë të numërojmë një varg emrash të këtyre dukurive negative të cilat shoqëria jonë i njeh, por se shumë pak janë duke u ndërmarrë hapa për braktisjen e këtyre dukurive. Në mesin e këtyre dukurive negative shkatërruese bënë pjesë edhe alkooli.

Jeta është përplot strese dhe secili prej nesh është i ekspozuar një lloj shtypjeje. Presioni psikik në vete nuk është i dëmshëm, por mënyra se si ballafaqohemi me këto presione, ndonjëherë është e gabuar.

Përveç krijesave të panumërta që krijoi Krijuesi i Plotfuqishëm ekzistojnë edhe bimë që "gjuajnë" duke u shërbyer me metoda vërtet të jashtëzakonshme. Njëra prej këtyre është bima mizëgjuajtëse e cila ushqehet me insektet që vendosen në të.

Jetëshkrimi i të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. gjithnjë do të jetë pikëvrojtim historik, burim i pashtershëm nga i cili do të frymëzohen gjenerata të reja, kureshtarë të etshëm, të cilët janë trashëgimtarë të pejgamberisë, pishtarë të besimit, flakadani i të cilëve do të flakërojë përgjithmonë, e aureoli i dritës së tyre do të përhapet vazhdimisht.

Idea se e gjithë kjo strukturë e tanishme e universit është fryt i rastësisë, është një ide krejtësisht e çmendur. Me nocionin "të çmendur" nuk nënkuptoj qëllimin zhargon të fjalës por e përdor plotësisht me kuptimin teknik psikologjik. Faktikisht një ide e këtij lloji përngjan me mo-delin e ideve skizofrenike.

Deri tani shqyrtuam se të gjitha ekuilibrat fizikë të universit në të cilin jetojmë janë të programuar posaçërisht për jetën tonë. Pamë gjithashtu se struktura e përgjithshme e universit, pozicioni i Tokës brenda tij, vetitë fizike të kores së tokës dhe faktorët si ajri, uji dhe drita janë projektuar posaçërisht me ato cilësi që ne kemi nevojë.

Si të gjitha pretendimet e tjera të ateistëve edhe kjo rrjedh nga një injorancë e thellë ndaj Filozofisë Natyrore. Nëse në rruzullin tokësor do të kishte një sipërfaqe sa gjysma e të sotmes të mbuluar me ujë, atëherë edhe avullimi i tij do të ishte sa gjysma e avullimit të ta-nishëm, kështu që edhe ne do të zotëronim vetëm gjysmën e atyre lumejve për të vaditur tokat sepse sasia e avullimit të ujit është në raport të drejtë me gjerësinë e sipërfaqes nga ku avullon.

Gjatë jetës sonë trupi qiellor që shohim më shpesh është Dielli. Sa herë që ngremë kokën drejt qiellit gjatë ditës shohim rrezet e tij që bien mbi ne. Nëse dikush vjen dhe pyet se "për çfarë shërben Dielli", do t'i përgji-gjeshim pa u menduar: Dielli na siguron dritë dhe nxehtësi. Kjo përgjigje edhe pse është sipërfaqësore është një përgjigje e drejtë. 

Toka me atmosferën dhe oqeanet, me biosferën e ndërlikuar, me oksidimin e përcaktuar të kores së saj, me shtretërit e pasur të Silicit, me shkëmbinjtë e ngurtë apo/dhe metamorfikë, me shtretërit e pasur të akujve, shkretëtirat, pyjet, tundrat, fushat me bar, liqenet me ujë të ëmbël, shtretërit e naftës dhe të qymyrit, vullkanet, kafshët, bimët, fushat magnetike, relievi i fundoqeanit dhe magmat e saj lëvizëse..., përbën një sistem të ndërlikuar dhe tepër mahnitës (admirues).  

Largësia e Tokës nga Dielli ka një rëndësi të madhe si për nga shpejtësia rrotulluese e Tokës por edhe në format e relievit të saj. Nëse do ta krahasojmë Tokën me Mërkurin, i cili është vetëm sa 8% e masës së Tokës apo me Jupiterin, i cili ka një masë 318 herë më të madhe se Toka, do të vërejmë se planetet mund të zotërojnë përmasa të ndryshme.   

Gjatë natës së 4 korrikut 1054, astronomët e perandorisë kineze vëzhguan se në qiell ngjau diçka shumë interesante. Në afërsi të shenjës zodiakale të Demit u shfaq papritmas një yll shumë i shndritshëm. Ylli ishte aq i shndritshëm saqë drita e tij mund të vërehej edhe gjatë ditës ndërsa natën ndriçonte edhe më tepër se Hëna.   

Nëse kompleksi i punëve të realizuara në thellësi të natyrës kuptohet me vështirësi edhe nga njerëzit më inteligjentë të botës, si mund të mendojmë që këto (punë) janë fryt i aksidenteve apo i një rastësie të verbër?