Rezymeja e hutbes: Dallimi mes njerëzve në rizk; vlera e njeriut të varfër besimtar; vlera e bamirësisë ndaj të varfërve dhe kryerjes së nevojave të tyre; disa fragmente nga asketizmi i selefit; gjendja e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem; vlera e shpenzimit në rrugë të All-llahut; reziku i pasurisë dhe porosi për durim dhe devotshmëri.
Keni frikë All-llahun me një frikë të vërtetë, sepse te All-llahu për të devotshmit ka dhurata shtesë dhe ata kanë të rezervuar shpëtimin Ditën e Kijametit. Musliman të nderuar! All-llahu, xhel-le shanuhu, ka bërë dallime mes njerëzve në rizkun e tyre si sprovë dhe provim për ta. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: 165 "Ai është që ju bëri sundues (zëvendësues) në tokë (pas shkatërrimit të atyre që ishin më parë) dhe lartësoi në një shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët, për t'ju sprovuar në atë që ju dha. All-llahu është ndëshkues i shpejtë, është që falë e Mëshirues". (El-Enam: 165). Disa njerëzve u ka dhënë pasuri nga dhuntia e Tij e disa njerëz i ka lënë të varfër nga Urtësia e Tij. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: 20:"…Ne bëmë njërin prej jush sprovë për tjetrin se a do të jeni të durueshëm. E Zoti yt është Ai që sheh çdo gjë". (El-Furkan: 20). Në shoqëri ka një shtresë e njerëzve e cila e përbën grupin më të madh të xhenetlive, All-llahu u ka dhënë grada të larta edhe pse dikush prej njerëzve i nënçmon, ata i ka afruar All-llahu edhe pse njerëzit i largojnë. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: "Shikova xhennetin dhe pash se shumica e banorëve të xhennetit janë fukarat dhe shikova xhehenemin dhe vërejta se shumica e banorëve të xhehenemit janë gratë". (Buhariu dhe Muslimi). Ata janë njerëzit më të afër te pejgamberët dhe pasuesit më të mëdhenj të tyre. All-llahu, azze ve xhel-le, duke treguar për popullin e Nuhit, alejhisselam, thotë: 111:"Ata thanë: "E si të besojmë ty, kur ty të besojnë më të ultit?" (Esh-Shuara: 111). Kurse Herakli i tha Ebu Sufjanit: Të pyeta për pasuesit e Muhammedit, e ti më tregove se njerëzit e dobët e pasojnë. Tha: ata janë pasuesit e pejgamberëve. (Buhariu). All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka urdhëruar Pejgamberin që të kujdeset për ta dhe e ka qortuar pse ua ka kthyer shpinën, duke thënë: 1-4:"Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye. Ngase atij i erdhi i verbëri. E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet. Apo do të këshillohet dhe këshilla do t'i bëjë dobi!. (Abbese: 1-4). Ai që nuk u afrohet atyreve apo nuk urdhëron njerëzit që të jenë bamirës ndaj tyre është i qortuar në Libër të All-llahut: 17، 18: "Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun, Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin,..". (El-Fexhr: 17- 18). All-llahu, azze ve xhel-le, e ka larguar prej tyre fitnen e këtij ummeti, sepse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Secili popull ka fitnen e vet, kurse fitneja e ummetit tim është pasuria". (Tirmidhiu). All-llahu, subhanehu ve teala, hidhërohet me ata që nuk ua jep të drejtat e tyre, andaj edhe e ka sjellur në Kur'an tregimin e atij që kishte kopshtin, mirëpo nuk i jepte të varfërit dhe insistonte të shton pasurinë, andaj All-llahu ia djegi kopshtin: :19، 20"E, sa qenë ata fjetur, atë (kopshtin) e goditi një bela nga Zoti yt. Dhe ai gdhiu si të ishte i vjelur". (El-Kalem: 19- 20). Lutja e tyre meriton përgjigjen e All-llahut, sepse zmerat e tyre nuk janë të lidhura fort me stolitë e kësaj dynjaje. Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "All-llahu është tek njerëzit me zemra të thyera". Ushqimi më i mirë është ai ushqim ku janë të pranishëm ata. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Ushqimi më i keq është ushqimi ku thirren të pasurit dhe braktisen të varfurit". (Buhariu dhe Muslimi). Kurse Ibën Omeri, radijall-llahu anhuma, nuk hante derisa nuk merte me vete ndonjë të ngratë që të hajë me te. (Buhariu dhe Muslimi). Dhënia ushqim njerëzve të varfër shkakton që ky njeri ta fiton xhennetin. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Përhapne selamin, jepni ushqim, falni namaz kur njerëzit flejnë do të hyni në xhennet në paqë". (Sahih, Tirmidhiu). Ai që kujdeset për ta është sikur ai që bën luftë dhe që jepet pas adhurimeve. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: "Ai që kujdeset për gratë e veja dhe të ngratit është sikur ai që lufton në rrugë të All-llahut ose ai që agjëron ditën dhe fal namaz natën". (Buhariu dhe Muslimi). Pejgamberi ynë, Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeriu më i afërt me ata, interesohej për gjendjen e tyre dhe ua kryente nevojat. Sehl ibën Hanifi, radijall-llahu anhu, thotë: "Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, shkonte te njerëzit e ngratë, i vizitonte, i vizitonte të sëmurët e tyre dhe merrte pjesë në xhenazet e tyre". (Ebu Jala). Kurse Xhafer ibën Ebi Talibi, radijall-llahu anhu, e kishte nofkën Babai i të ngratëve, i donte ata, banonte afër tyre dhe shpeshtonte dhënien atyreve sadaka. Ndeja afër tyre e shton pasurinë, e pastron shpirtin, e bën njeriun asket në dynja, ia përkujton dhuntitë, ia shton ambicjet për në ahiret. Duke qëndruar njeriu afër tyre i haoen dyert e furnizimit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: "All-llahu, azze ve xhel-le, ka thënë: jep sadaka që të jap ty". (Buhariu). Të varfërit i largojnë të këqijat dhe telashet. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Vallë, ndihma dhe rizku a nuk ju vjen nga shkaku i të ngratëve që keni në mesin tuaj". (Buhariu). Munaviu, rahimehull-llah, duke e komentuar këtë hadith ka thënë: "Ngase ata janë në mesin e tyre, për shkak se ata kujdesen për ta ose për shkak të bereqetit të lutjes së tyre". Halifët e drejtë e kërkoni fitoren duke i nderuar ata dhe duke shpenzuar për ata, saqë Nurudin Zenkiu, rahimehull-llah, i afronte të varfërit dhe mallëngjohej për ta dhe u thoshte: "Ata janë njerëz që luftojnë për mua me shigjeta që nuk gabojnë, kurse uën flej në shtratin tim". (dmth: luten për mua). Nderoje veten duke i nderuar ata dhe duke ua kryer nevojat dhe mos e nënçmo njeriun e varfër pse nuk ka, sepse në mesin e tyre ka njerëz të mëdhenjë, dijetarë dhe hafizlerë fisnik. Imam Buhariu, rahimehull-llah, e ka grumbulluar librin e tij, i cili është krenari e kohës, kurse nuk kishte pasuri me vete as për të blerë bukë, por hante bimët e tokës. Kurse për Imam Ahmedin, ka thënë Imam Dhehebiu: "Është Imam me të vërtetë dhe shejhul-Islam me meritë", mirëpo aq ishte i varfër saqë këpucët e tiaj i linte peng të furraxhiu për të marë bukë. Brezi më i ndershëm në historinë e njerëzimit është brezi i shokëve të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, mirëpo uria ua kishte prekur barkun e tyre, saqë Mugire Ibën Shube, radijall-llahu anhu, thotë: "Ishim në një sprovë të madhe saqë thithnim lëkurën dhe bërthamat nga uria". (Buhariu). Transmetuesi i Islamit dhe depoja e dijes, Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, ishte prej dijetarëve të varfër dhe për veten e tij thoshte: "Ndodhte që të bie mes minberit të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe dhomës së Aishes, radijall-llahu anha, e vinte dikush dhe ma vëndonte këmbën në qafë duke menduar se jam çmendur, kurse unë nuk isha çmendur, mirëpo kjo më ndodhte nga shkaku i urisë". (Buhariu). "Kurse Pejgamberi ynë, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, netë të tëra nuk ndezte zjar në shtëpi, sepse nuk kishin se çka të gatuajnë". (Buhariu dhe Muslimi). Shumë herë ka dalur nga shtëpia nga uria e madhe dhe kishte lidhur për bakru nga një apo nga dy gur për të pakësuar dhimbjen. Ebu Talha, radijall-llahu anhu, thotë: "Kam dëgjuar Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,lall-llahu alejhi ve sel-lem, me zë të ulur, nga shkaku i urisë. Ai pas vete nuk la as dirhem e as dinar, as dele e as deve". Ebu Bekri dhe Omeri, radijall-llahu anhu, dolën që të dy nga shtëpia e tyre për shkak të urisë. Këtë rast na e tregon Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, duke thënë: "Një natë doli Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe pa Ebu Bekrin dhe Omerin, radijall-llahu anhuma, e u tha: çka ju nxjeri në këtë orë nga shtëpia? Thanë: uria! Tha: edhe mua, pasha Ate që në Dorë të Tij është shpirti im, uria më ka nxjerur". (Buhariu). Mos u trego mendjemadh ndaj njeriut të varfër, sepse atyreve u pranohen lutjet, pasiqë janë njerëz të afërt me All-llahun, azze ve xhel-le. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Ndodh që ndonjë njeri i pakrehur, i shtyrë nga dyert, po ti betohej All-llahut, All-llahu do t'ia plotësonte betimin". (Muslimi). Fukaratë ua mbajnë nozullin njerëzve të pasur për në ahiret, sepse po mos të ishin fukaratë nuk do të kishte asnjë dobi i pasuri nga pasuria e tij. Fukaraja ka merita ndaj pasanikut, sepse me pranimin e sadakasë nga ai, pasaniku ngritet një shkallë. Rruga e pasurisë dhe komoditetit zakonisht është rrugë e rezikut, kurse koha shpesh ndryshon, ndodh që gdhin si njeri i pasur kurse ngrysesh si njerii varfër, andaj ruje pasurinë tënde duke dhënë sadaka, mos refuzo asnjë të varfër pa i dhënë gjë, sepse nuk ankohet njeriu i varfër përpos se nga moskujdesii pasanikëve. Ibnul-Arabiu, rahimehull-llah, thotë: "Në përgjithësi është e pëlqyeshme që mos të kthehet njeriu i varfër i dëshpëruar që mos të bëhet obligim ndihma ndaj tij e ti dedikohet qortim a denim atij nga i cili lypet diçka". Participo në gëzimet dhe dhimbjet e fukarave me buzëqeshje dhe fytyrndritur, bëre fukaranë një njeri të familjes tënde, doje, afroje, sjellu mirë dhe but me te, paso njerëzit fisnik dhe bujar në këtë drejtim. Othmani, radijall-llahu anhu, thotë: "Më janë bërë të dashura nga dynjaja tre gjëra: ngopja e njeriut të uritur, veshja e njeriut të çveshur dhe leximi i Kur'anit". Tregohu modest ndaj tij dhe ji bujar, sepse shpenzimi ndaj atij është prej shkaqeve që të stabilizon në fe. E kanë pyetur Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Cili Islam është më i mirë? Tha: jepni ushqim dhe jepni selam atij që e njihni dhe që nuk e njihni". (Buhariu). Me qenë njeriu pak dorëdhënë, mbrohet me këtë vepër nga zjari i xhehenemit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Aishe, mbroju nga zjari edhe me gjysmë hurme, sepse i ndihmon të varfërit më shumë se sa të ngopurit". (Sahih, Ahmedi). Sadakaja e largon belanë, e mbron njeriun nga përfundimi i keq, fshin gabimin, i lehtëson vështirësitë e dynjasë dhe të ahiretit, nën hijen e saj ringjallet njeriu në ditën e Kijametit, në Ditën kur do të llogariten njerëzit, ia mbron njeriut pasurinë dhe ia kultivon, i sjell rizk, e bën njeriun të dashur te All-llahu dhe e thirrë në vepra tjera të mira. Njeriut që shpenzon në rrugë të All-llahut, All-llahu, azze ve xhel-le, ia lehtëson çështjet e jetës. All-llahu, azze ve xhel-le, thotë: 5-10:"E, sa i përket atij që jep dhe ruhet, Dhe vërteton bindshëm për më të mirën, Ne do ta përgatitim atë për më të lehtën. E sa i përket atij që bën koprraci dhe ndien veten të pavarur (nga Zoti), Dhe që përgënjeshtron atë më të mirën, Ne do ta përgatisim për më të vështirën". (El-Lejl: 5- 10). Në mëngjesin e secilës ditë dy melek e thirrin atë që shpenzon pasurinë e tij, duke i thënë, sikur na ka treguar Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Njëri i thotë: All-llahu im jepi që të jap dhe kompenzoja, kurse tjetri i thotë: All-llahu im jep që mos të jep dhe shkatërroja". (Buhariu dhe Muslimi). Pasaniku grykës as për vete përfiton e as që u jep fukarave e të ngirtet. Pasuria i sjell sher atij që është koprac ose e harxhon ku sduhet. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: :38"… e kush bën koprraci, ai bën kundër vetvetes, …". (Muhammed: 38). Pasuria është sikur guri në dorë, nuk përfiton prej tij derisa nuk e largon nga dora, kurse ai që e kap dhe nuk e lëshon do të pendohet kur ti afrohet exheli. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: :10"Dhe jepni nga ajo që Ne u kemi dhënë juve, para se ndonjërit prej jush t'i vijë vdekja, e atëherë të thotë: "O Zoti im, përse nuk më shtyve edhe pak afatin (e vdekjes), që të jepja lëmoshë e të bëhesha prej të mirëve!". (El-Munafikun: 10). Pasuria është një mik jobesnik, nuk ka askush garancë se nuk i shndërrohet në armik dhe privohet ai nga çdo shpërblim. Pasuria lavdërohet nëse i afrohet mirësisë dhe njeriut të varfër. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Sa pasuri e mirë e muslimanit është ajo pasuri nga e cila i jepet të ngratit, jetimit dhe atij që ka mbetur në rrugë". (Buhariu dhe Muslimi). Njeriu sprovohet aq sa ka fe, nëse fenë e ka të fuqishme, i shtohen sprovat, kurse njeriu nuk mund të shpëton nga sprova përpos se me durim dhe lidhje të fortë me All-llahutn, tebareke ve teala. Andaj njeriu i varfër duhet të lidhet ngusht me All-llahun dhe të jetë i devotshëm, sepse me devotshmëri lehtëson gjërat dhe vjen rizku. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: :2، 3"… e kush u përmbahet dispozitave të All-llahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare. Kush i mbështetet All-llahut, Ai i mjafton atij, All-llahu realizon dëshirën e vet dhe All-llahu çdo gjëje ia ka caktuar kohën (afatin)". (Et-Talak: 2-3). Me vazhdimin në istigfar vjen pasuria. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: :10-12"Unë u thashë: "Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë; Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk, ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj". (Nuh: 10- 12). Drejtohu All-llahut me lutje, kërko që ti hap dyert e mëshirës dhe begative të veta, sepse Ai është Bujar dhe Dhuntidhënës, kujt të do i jep pa llogari, ke mendim të mirë për Zotin tënd dhe kërko hapjen e dyerve të rizkut për ty dhe mos nxito se do të vjen largimi i brengave dhe ji durimtar sepse ndoshta All-llahu të ka rezervuar mirësi shumë të mëdha në ahiret. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: "Fukaratë hyn në xhennet pesëqind vjet para të pasurve". (sahih, Tirmidhiu). Mos u mbështet vetëm në shkaqet materiale gjat kërkimit të rizkut, por shoqëroja kësaj edhe lutjen drejtuar All-llahut, subhanehu ve teala, sepse ajo që ka shkruar All-llahu i arrin njeriut të paaftë dhe të dobët dhe nuk mund ta arrijë ai që punon palodhur dhe është i fuqishëm, sepse te All-llahu, çdo gjë është e caktuar me masë. :273"(Jepni) për të varfërit që janë të angazhuar në rrugën e All-llahut dhe nuk kanë mundësi të gjallërojnë me tokë, duke qenë se ata nuk lypin, prandaj ai që nuk e di gjendjen e tyre mendon se ata janë të pasur. Ata i njeh nga vetë pamja e tyre (të rraskapitur), por nuk kërkojnë e as nuk i mërzitin njerëzit. Pra çkado që të jepni nga pasuria, s'ka dyshim se atë All-llahu e di shumë mirë". (El-Bekare: 273). Më bekoftë All-llahu mua dhe ju me Kur'anin fisnik, na bëftë dobi neve me argumentet dhe përkujtimet që janë në këtë Libër Fisnik. E them këtë që dëgjuat dhe kërkoj falje te All-llahu për mua, për ju dhe për mbarë muslimanët, andaj edhe ju kërkoni falje sepse Ai është Falës dhe i Mëshirshëm. -ll- Dijeni se All-llahu, tebareke ve teala, ju ka urdhëruar të dërgoni salavate dhe selame mbi pejgamberin e tij duke thënë: :56"Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshëndeteni me selam". (El-Ahzab: 56). Andaj dërgoni edhe ju salavate mbi Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,…
Abdul-Muhsin ibën Muhamed El-Kasim Imam dhe hatib në xhaminë e Pejgamberit në Medinën e bekuar.
.i pasur nuk është ai qe vetem per veti mendon,por i pasur është ai qe pasurin e ndan me te tjeret dhe i ndihmon te varferit. .festat e fundit ne wit:(. .ka shum familje qe ska sen n;tawolin me qit:(. .ka tjer qe tonat i kan edhe kurr sdin mu ngi:/. .bon mir per dikon se gjdo send i mir kthehet:). .fukara thojn osht ai njeri qe ska nder e ska zemer(N). .e i pasur weq ai qe per tmir e ka bo emer:).
shum te pasur mendojn vetem per vete dhe frigesohen se nese ndajn nje pjes nga pasuria e tyre do tu zvogelohet pasuria.Zoti ua ka nda edhe te pasurit edhe te varferit nafaken,dhe ka mundesi qe edhe tua mer.ndihmoni nje te varferi sdo te thot vetem me te holla ka shum mundesi tjera ndihmoj ne shkollimin e nje femije, siguroe me ushqim per familjen e tij dhe shum e shum metoda tjera.
Only registered users can add comments. [ Regjistrohu | Hyr ]
