Ashtu siç janë ngjyrat të vlefshme për njerëzit kur u japin kuptim gjërave që i rrethojnë ata, ashtu janë të domosdoshme për qeniet e gjalla të tjera për mbijetesë.

Qeniet e gjalla e kanë “gjuhën e ngjyrës” që punon në pajtim me dritën dhe sistemet e perceptimit që ata kanë.

Ngjyra të ndryshme mund të kenë domethënie të ndryshme për çdo qenie të gjallë. Në mënyrë të mbijetojnë, çdo qenie e gjallë duhet të njeh gjuhën e ngjyrave në atë vendbanim, sepse funksionet jetësore mund të kontrollohen vetëm me anë të njohjes së gjuhës së tyre.

Pra, si e shfrytëzojnë qeniet gjuhën e ngjyrave?

Së pari, shumica  e qenieve të gjalla kanë nevojë për ndihmën e ngjyrave në mënyrë që të gjejnë ushqimin. Së dyti, ngjyrat ekzistojnë në përpunime si lëkura, luspa, dhe lesh, dhe luajnë një rolë të rëndësishëm në kontinuitetin e jetës së tyre në saje të karakteristikave të tyre të absorbimit apo shpërndarjes të nxehtësisë. Veç kësaj, qeniet e gjalla shfrytëzojnë ngjyrosjet e tyre që të mbrohen prej armiqve të tyre. Si pasojë e ngjyrave që harmonizohen me vendbanimin e tyre, ata mund të maskohen dhe të fshehën prej armiqve të tyre.

Mother birds feed their chicks according to the colours of their gapes.

Alternativisht, ngjyrosja dhe modeli i tyre mund të sjellë imazh dekurajues për armiqtë e tyre. Ngjyrat po ashtu ndihmojnë kafshët të njohin miqtë dhe zogthat e tyre. Zogu nënë, p.sh., kupton se zogthat e saj a dëshirojnë apo nuk dëshirojnë ushqim nga ngjyra e gojës së tyre gjatë hapjes. Njëjtë, zogthat njohin nënën e tyre në këtë mënyrë dhe kuptojnë se ka arritur ushqimi.16Siç u pa në këta shembuj në natyrë, qeniet njerëzore kanë nevojë të njohin domethëniet e ngjyrave në mënyrë që të mbijetojnë. Në mënyrë që ta arrijnë këtë dituri ata duhet të zotërojnë sistemet të përshtatshme për perceptim.

Nëse ata nuk i kanë këto sisteme, ata nuk do të jenë në gjendje të ndjejnë gjërat që i rrethojnë apo të përkujdesen për aktivitet vitale të tyre. Ata nuk do të jenë në gjendje të njohin ushqimin e tyre apo të dallojnë armiqtë e tyre. Prandaj, në këtë rast më vonë ata do të dalin nga bota e jashtme dhe do të ishin pre e dënuar për vdekje.

Sigurisht, askush nuk mund të deklaroj se një sisteme të tilla të sofistikuara janë krijuar nga koincidenca. çdo sistem, çdo harmoni, çdo dizajn, çdo program, çdo plan, çdo balancim duhet të krijohet nga krijuesi. Patjetër se ekziston një urdhër me i lartë dhe forcë që ka vendosur në mënyrë të përkryer këtë harmoni në qeniet e gjalla dhe në vendbanimet në të cilat ato jetojnë. Pronari i kësaj forcë rrethon që të dyja rrethinën dhe qeniet e gjalla vetvetiu dhe sistemet i shfrytëzon me një njohuri të lartë. Pronari i kësaj force është Allahu, Zoti i botëve.

Kur ekzaminojmë qeniet e gjalla, ne shohim sa shkathët ato përdorin gjuhën e ngjyrave. Këtu janë disa shembuj të gjuhës së ngjyrave, të cilët kanë një vend të rëndësishëm në jetën e qenieve të gjalla:

Allah creates every colour on earth. The sky, mountains, crops, butterflies, red apples, oranges, parrots, pheasants, violet grapes, trees, in short, everything you see in your surroundings, possess these colours because Allah wills so. Allah states this fact in a verse as follows:

Do you not see that Allah sends down water from the sky and by it We bring forth fruits of varying colours? And in the mountains there are streaks of white and red, of varying shades, and rocks of deep jet black. And mankind and beasts and livestock and likewise of varying colours. Only those of His slaves with knowledge have fear of Allah. Allah is Almighty, Ever-Forgiving. (Surah Fatir: 27-28)

Maskimi

In the picture is a grasshopper imitating the bark of a tree. The camouflage employed by the grasshopper is so perfect that even the designs of the lichens on the tree are present on it. This is a perfect creation of Allah.

Maskimi është një prej taktikave mbrojtëse më efikase që përdorin kafshët. Kafshët vet maskuese janë nën një farë mbrojtje sepse strukturat e trupave të tyre, janë krijuar në harmoni të shkëlqyer me vendbanimet e tyre. Trupat e këtyre kafshëve janë aq të ngjashme me mjedisin e tyre ku jetojnë sa që kur të shikosh në fotografitë e tyre, është gati e pamundur të tregosh se nëse janë ato bimë apo kafshë, apo të dallojmë nga njëra tjetra se a është kafshë apo bimë prezentë në atë mjedis.

Krijesat e gjalla që adaptojnë ngjyrosjen e tyre në bazë të mjedisit ku jetojnë gjithmonë kanë tërhequr vëmendjen e shkencëtarëve dhe kanë qenë atraktive për ta. Kërkimet janë fokusuar në përgjigje në pyetjen se si një krijesë e gjallë mund të duket plotësisht njëjtë me një krijesë tjetër që ka kompletë një strukturë të ndryshme.

A keni menduar ndonjëherë, për shembull, si bretkosa, që, duke ecur në kopsht, të cilën e mendoni se është gjethe, dhe në momentin e fundit kur ju ecni largohet duke shpëtuar nga shkelja mbi të, ka mundur të fitoj këtë model dhe këtë ngjyrë? Maskimi është një mekanizëm shumë i rëndësishëm mbrojtës për bretkosën. Bretkosa e cila është e pavënëre në mjedisin e saj lehtë i humb armiqtë.

Derisa një merimangë roze në një lule rozë mund të fitojë hije të ndryshme roze, një tjetër anëtar i po atij lloji të merimangave mund të adaptohet në një ngjyrë të një luleje tjetër, për shembull, të verdhë, kur ngjitet në të.

Derisa dikush është duke shikuar në degë, duke menduar se asgjë nuk ka në të, një flutur mund të fluturoj prej degës krejtësisht papritur. Kjo flutur, që duket saktësisht si një gjethe e tharë e vjeshtës, një pjese e vyshkur vjeshte para një momenti, është një shembull perfekt për mrekullinë e maskimit.

Si do të shohim në faqet vijuese, ngjashmëria në mes krijesave të gjalla dhe objekteve në të cilat ato mbështeten pengon vrojtimin e tyre nga armiqtë. është e kuptueshme se këto krijesa maskuese nuk e kanë krijuar veten e tyre, me iniciativën e tyre, të duken si gjethe, degë apo lule. ç' është më tepër, ato as nuk janë të vetëdijshme se janë të mbrojtura për shkak këtyre ngjashmërive. Prapëseprapë, ato përdorin maskimin shumë shkathët në të gjithë shembujt tanë pa përjashtime. Një insekt ka ngjyrë të njëjtë me lule, një gjarpër që qëndron si një degë peme, bretkosa që i adaptohet ngjyrës së tokës së tharë, më shkurt, të gjitha krijesat vetë maskuese janë evidencë që vërteton se maskimi veçanërisht është krijuar si një taktikë mbrojtëse.

Asnjë krijesë nuk mund të ekzekuton një punë të tillë vetvetiu nga koincidenca. Saktësisht, Ai i Cili u jep krijesave të gjalla aftësinë që të maskojnë vetveten, dhe vendos procese kimike në to, procese të cilat me anë të cilave ato mund të ndërrojnë ngjyrën, është Allahu, i Gjithëdijshmi, i Gjithë mençuri.

The Misumena varia species of crab spiders seen on the left can assume different colours ranging from yellow to white, depending on the flower on which they land.17 The spider species seen above stops moving only when the colour and configuration of the plant are those best suited to hide it.18

In the photograph on the left are two myriapods that have developed almost identical coloration to the plants on which they live. In this way, they are protected from their enemies.20

Some insect species protect themselves from their enemies by means of group camouflage. For instance, Phiatids, a species of tropical Hemiptera found in Madagascar, has full and brilliantly coloured wings. When they are resting on a tree trunk, as in this photograph, they resemble an inflorescence.19 This misleads the hunters that look for insects.

The cheetah is no easier to distinguish in the tall grass; this is because hundreds of small spots break up the lines of the animal's body. The bright sunlight emphasises the black spots of the cheetah, increasing the mottled or "broken" effect of the body's outline.21	In the dry grass of the savannah, a hunting lioness is almost invisible, as the colours of the lioness tend to blend with the environment.

Camouflage does not only take place on the surface of the skin. The muscles of some species of frogs that live in the tropical forests of South America are coloured. The blood contains oxygen-conveying cells. Therefore, changes brought about by the need for camouflage not only take place on the surface of the skin but also within the body.22	In the picture above is a land frog that changes its colour according to weather conditions.
	Dead twigs and leaves become dark when wet. In the same manner, frogs and toads also change colour in wet weather, becoming darker. This change makes sure that they remain well camouflaged among the wet twigs and leaves.23 It is not possible for this amazing harmony to be coincidental.

A small, leaf-shaped frog blends in with the substratum of a forest in Malaysia. The frog is best camouflaged when viewed from above - that is, from the angle at which the predator is most likely to view it.24 In the picture to the right is a frog of another species, which appears like part of the tree. It is quite difficult to distinguish both living things from the environment.

In the daytime, or during the hours when predators are most active, the majority of mimetic animals remain immobile. Even the slightest movement could betray their whereabouts. The sensory apparatus of a predator is extremely sensitive to movement. For instance, this Brazilian grasshopper is indistinguishable from the blades of grass upon which it has landed.25	In the picture above, is a stick insect. Stick insects camouflage themselves in order to escape their predators. Mimetic ability, however, is not confined to adult insects in myriapods; the eggs are also camouflaged. On the ground, they look very much like vegetable seeds.26 It is impossible for a living creature to create colours in its body so as to be the same as its environment or to make its shape resemble that of another species. Allah, Who is their Creator, has given these features to all camouflaging creatures.
In the photographs grasshoppers are seen imitating leaves. A central vein and two symmetrical halves on two sides of this vein, which are present in the general structure of leaves, are also fully present in these grasshoppers as seen in the photographs.

In the photograph on the left is a mantis, which is almost invisible among the pink flowers. As opposed to the majority of other mantises, whose bodies have a long and narrow first segment or prothorax, in this Costa Rican species (in the picture to the right) this segment has a different design that makes it similar to the leaves on which the mantis lives.

The patterns on the grasshopper below are very similar to traces of a kind of parasitic fungus on leaves. In addition, since its long legs could betray a grasshopper's presence, the legs of some grasshoppers, as is the case with the grasshopper seen here, are almost transparent.27 Surely, the animals themselves do not consciously choose to do these imitations that are so perfect as not to leave out the dry parts and folds of a leaf. Allah, Who creates everything perfectly, created the grasshoppers.

Mantises are among the most common predators in the forests and in the savannahs of the hottest regions of the globe. The entire body structure of a mantis is designed for predation. The nymph mantis, seen below, of the tropical forests of South America is almost identical to the dry leaves of the fern. If it were to rest on a green leaf, it would be easy to spot. Most species take great care to find suitable environments in which to lie in wait for their prey.28 It is certainly not possible for this creature to have devised such a system on its own. He Who inspires all the creatures with how they are supposed to act is Allah, the Lord of the entire universe.